Skip To Content
JEWISH. INDEPENDENT. NONPROFIT.
Yiddish

די גזירה פֿון די פּלאַסטישע בײַטלען ־ ווי גיט מען זיך אַן עצה? (מיט אוידיאָ)Learning to cope with the plastic bag decree (with audio)

אומקערנדיק זיך פֿון דער וואַקאַציע האָט דער מחבר פֿאַרגעסן וועגן דעם נײַעם פֿאַרווער פֿון פּלאַסטישע זעקלעך. אוי, איז ער אַרײַנגעפֿאַלן…

מע קען זיך צוהערן צו אַנדערע אַרטיקלען פֿונעם פֿאָרווערטס פֿאָרגעלייענט דורך שׂרה־רחל שעכטער, ווי אויך אַנדערע פֿאָרווערטס־רעקאָרדירונגען, דורכן קוועטשן דאָ.

נישט געקוקט אויף די שטענדיקע בשׂורות די טעג וועגן דעם קאָראָנאַווירוס און די נאָמיניר־וואַלן, וויל איך הײַנט שרײַבן וועגן מײַן עגמת־נפֿש איבער אַן אַנדער ענין.

די וואָך האָב איך זיך אומגעקערט קיין ניו־יאָרק נאָך אַ שטיקל וואַקאַציע אין פֿלאָרידע. בין איך, באַלד נאָכן אָנקומען, אַוועק אין בעקערײַ קויפֿן אַ לאַבן ברויט. כ׳האָב אָבער פֿאַרגעסן אַז דעם 1טן מאַרץ האָט די שטאָט ניו־יאָרק אײַנגעפֿירט אַ נײַע גזירה: די קראָמען וועלן מער נישט אײַנפּאַקן דעם קונהס פּראָדוקטן אין פּלאַסטישע אָדער פּאַפּירענע בײַטלען. יעדער קונה דאַרף מיטברענגען די אייגענע זעקלעך.

קום איך אַרײַן אין בעקערײַ, נעם אַ לאַבן ברויט פֿון דער פּאָליצע און באַצאָל דער קאַסירערין. דערלאַנגט זי מיר דעם הוילן לאַבן ברויט. „וווּ איז דאָס בײַטל?‟ פֿרעג איך. זי קוועטשט מיט די אַקסלען און ערשט דעמאָלט האָב איך זיך דערמאָנט אַז איך בין צוריקגעקומען צו אַ נײַער רעאַליטעט אין ניו־יאָרק.

פֿאַרלאָז איך דאָס בעקערײַ און גיי אַרײַן אין אַפּטייק אָפּנעמען מײַנע פּילן קעגן צוקערקרענק און אַ פּאָר אַנדערע פֿאַרשריבענע מעדיקאַמענטן. ווידער באַקום איך נישט קיין פּלאַסטישן בײַטל. גיי איך איצט אַרום מיט אַ לאַבן ברויט און מעדיקאַמענטן אין די הענט. דאַנקען גאָט וואָס כ׳האָב נישט געבעטן בײַם דאָקטער ער זאָל מיר פֿאַרשרײַבן „וויאַגרע‟ (כ׳דאַרף עס סײַ־ווי נישט האָבן, פֿאַרשטייט זיך). דערנאָך דערמאָן איך זיך אַז איך דאַרף נאָך קויפֿן אַ פּאָר זאַכן אין סופּערמאַרק. אַהאַ! דאָס וועט שוין לייזן מײַן פּראָבלעם ווײַל דאָרט קען מען כאָטש קויפֿן אַ פּאַפּירן זעקל פֿאַר צען סענט.

קויף איך אַ קאַרטאָן מילך און עטלעכע פֿלעשלעך „פּעפּסי‟ פֿאַר מײַן זון. כ׳גיי צו צום קאַסירער און בעט בײַ אים צוויי פּאַפּירענע זעק. קוקט מיך אָן דער יונגערמאַן און זאָגט: „מיר האָבן נישט קיין פּאַפּירענע זעק.‟ אַ פּנים, זע איך אויס אַ ביסל צעמישט, גיט ער צו מיט אַ שמייכל: „מיר האָבן זיי אויספֿאַרקויפֿט אָבער מיר האָבן שוין באַשטעלט נײַע. זיי דאַרפֿן אָנקומען דעם 1טן אַפּריל.‟

קלער איך שוין אַז אפֿשר איז דאָס גאָר אַן אַפּריל־וויץ? אַ פּנים, ניין. פֿרעג איך בײַ אים אַן עצה. ענטפֿערט ער, אַ ביסל חוצפּהדיק: „נו, האָסט געדאַרפֿט מיטברענגען דײַנע אייגענע איבערניצעוודיקע בײַטלען!‟

„גוט, וועל איך זיך לאָזן וווילגיין… כ׳וועל בײַ דיר קויפֿן צוויי איבערניציקע בײַטלען.‟

ווי איר האָט שוין מסתּמא אַליין געטראָפֿן, ענטפֿערט ער: „מיר האָבן יענע שוין אויך אויספֿאַרקויפֿט און האָבן דערווײַל באַשטעלט נײַע. ס׳דאַרף אויך אָנקומען דעם 1טן אַפּריל.‟

האָב איך פֿאַרלאָזט דעם סופּערמאַרק, האַלטנדיק אין די הענט דעם קאַרטאָן מילך, די פֿלעשלעך „פּעפּסי‟, דעם לאַבן ברויט און מײַנע מעדיקאַמענטן. ווי באַלד איך טרעט אָבער אַריבער דעם שוועל, שטויס איך זיך אָן אין אַ פֿאַרבײַגייערין און אַלע אײַנגעקויפֿטע זאַכן גליטשן זיך אַרויס פֿון מײַנע הענט און גיבן אַ טראַסק אויפֿן טראָטואַר.

גיב איך אַ קוק אויף דער פֿרוי, דערזע איך אַז דאָס איז גאָר מײַן אַפּטייקערין. זי בייגט זיך איבער צו העלפֿן מיר צונויפֿקלײַבן אַלע זאַכן. ווי נאָר זי דערזעט דעם „פּעפּסי‟ און דאָס פֿלעשל פּילן קעגן צוקערקרענק וואָס זי האָט מיט 20 מינוט פֿריִער געהאַט צוגעגרייט, פֿאַרזשמורעט זי די אויגן און קוקט מיך אָן מיט ביטול. איך פּרוּוו זיך צו פֿאַרענטפֿערן אָבער זי טראָגט זיך אָפּ. האַלטנדיק ווידער אַלע זאַכן אין די הענט, יאָג איך זיך אַהיים אַ פֿאַרשעמטער, וויסנדיק אַז איך וועל שוין מער נישט קענען אַרײַנגיין אין יענעם אַפּטייק.

A message from our CEO & publisher Rachel Fishman Feddersen

I hope you appreciated this article. Before you move on, I wanted to ask you to support the Forward’s award-winning journalism during our High Holiday Monthly Donor Drive.

If you’ve turned to the Forward in the past 12 months to better understand the world around you, we hope you will support us with a gift now. Your support has a direct impact, giving us the resources we need to report from Israel and around the U.S., across college campuses, and wherever there is news of importance to American Jews.

Make a monthly or one-time gift and support Jewish journalism throughout 5785. The first six months of your monthly gift will be matched for twice the investment in independent Jewish journalism. 

—  Rukhl Schaechter, Yiddish Editor

Join our mission to tell the Jewish story fully and fairly.

Dive In

    Republish This Story

    Please read before republishing

    We’re happy to make this story available to republish for free, unless it originated with JTA, Haaretz or another publication (as indicated on the article) and as long as you follow our guidelines. You must credit the Forward, retain our pixel and preserve our canonical link in Google search.  See our full guidelines for more information, and this guide for detail about canonical URLs.

    To republish, copy the HTML by clicking on the yellow button to the right; it includes our tracking pixel, all paragraph styles and hyperlinks, the author byline and credit to the Forward. It does not include images; to avoid copyright violations, you must add them manually, following our guidelines. Please email us at [email protected], subject line “republish,” with any questions or to let us know what stories you’re picking up.

    We don't support Internet Explorer

    Please use Chrome, Safari, Firefox, or Edge to view this site.