דזשאָרדין קוציק

דאָס ליד, „חוהלע איז פֿון דער אַרבעט געגאַנגען“, שילדערט ווי אַ יונגע אַרבעטערין ווערט דערשאָסן בשעת אַ שטרײַק.

דער „דזשעדײַ“־מײַסטער פֿון „שטערן־מלחמות“ קלינגט אַ ביסל ווי אַ דײַטש צוליב זײַן מאָדנעם אופֿן פֿון רעדן.

דאָס ליד, וואָס זי האָט געזונגען אויף אַ דאַך אין מאַנהעטן בשעת דער פּאַנדעמיע, ווערט באַגלייט פֿון פֿרענק לאָנדאָנס קאַפּעליע.

פֿראַדל שטאָקס עראָטיש ליד קלינגט פֿריש אין לויקאַ טשאַטשקיס נײַער קאָמפּאָזיציע.

דאָ טרינקט מאַרלאָן בראַנדאָס באַרימטער העלד, וויטאָ קאָרלעאָנע, טיי אַנשטאָט קאַווע, און די ניט־איטאַליענער ווערן גערופֿן „גויים“.

איציק מאַנגערס ליד, געשריבן באַלד נאָכן חורבן, שילדערט אַ גאָט וואָס דונערט ניט אין הימל, נאָר כליפּעט אין טאָל.

דער פֿילם, וואָס שילדערט אַ שוידערלעכע נאַכט אינעם לעבן פֿון אַ געוועזענעם חסיד, שטעלט פֿאָר גרוילן נאָך ערגער פֿון דיבוקים אָדער גולמס.

חנה מלאָטעקס הומאָריסטישער ייִדישער נוסח פֿונעם באַקאַנטן ליד פֿון „די ים־גזלנים“ דערמאָנט אַ סך ייִדישע שרײַבער. וויפֿל דערקענט איר?